Θα πετύχουμε μόνον όταν επαναπατρίσουμε τα παιδιά μας
Το εμπόριο, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εργοδότη της χώρας, βιώνει σήμερα τη μεγαλύτερη κρίση στη μεταπολεμική του ιστορία και είναι ο κλάδος με τις μεγαλύτερες απώλειες το 2020, καταγράφοντας 10 δισ. συνολική πτώση, με τα 4,5 δισ. από αυτά να αντιστοιχούν στο λιανεμπόριο. Ας σημειωθεί ότι με αρκετά λιγότερες απώλειες, που δεν ξεπερνούν τα 7 δισ. ευρώ, ακολουθούν η μεταποίηση και η εστίαση-καταλύματα. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν τη σπουδαιότητα που έχει η στοχευμένη, αποτελεσματική και γενναία στήριξη των εμπορικών επιχειρήσεων, με στόχο να παραμείνει ενεργός ο παραγωγικός ιστός της χώρας, που στην πλειοψηφία του αποτελείται από μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.
Παρ’ όλα αυτά, με στοχευμένα μέτρα και την οικονομική δραστηριότητα στον πάγο σταθήκαμε σχεδόν όλοι οικονομικά ζωντανοί με ελάχιστα λουκέτα και χαμένες θέσεις εργασίας. H σταδιακή επαναφορά στην κανονικότητα όμως θα φέρει στην επιφάνεια το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. H καταναλωτική κίνηση είναι βέβαιο ότι θα παραμείνει σε χαμηλά επίπεδα για τουλάχιστον ένα εξάμηνο· συνεπώς, για να επιβιώσουν οι εμπορικές επιχειρήσεις, πρέπει να εξασφαλιστεί ρευστότητα και να λειτουργήσουν υπό καθεστώς χαμηλών δαπανών. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια ομπρέλα μέτρων που θα εξασφαλίζει μειωμένα ενοίκια, μείωση μισθολογικού κόστους, επιδοτώντας την εργασία πριν μετατραπεί σε ανεργία, διατήρηση των μειωμένων φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων. Τέλος, με στόχο τη ρευστότητα για την ανανέωση του εμπορεύματος, την εξόφληση των υποχρεώσεων μεταξύ λιανεμπορίου και χονδρεμπορίου, αλλά και την κάλυψη των επιταγών, που εκ μεταφοράς θα εμφανιστούν όλες τον Μάιο, επιβάλλεται να διαμορφωθεί ένας στοχευμένος αλγόριθμος ώστε να στηρίξει πραγματικά και αποτελεσματικά το λαβωμένο και αδικημένο εμπόριο.
Σήμερα όμως πρέπει ταυτόχρονα να διαμορφώσουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο ο σύγχρονος Έλληνας επιχειρηματίας θα μπορέσει να οραματιστεί το εμπόριο που θα σταθεί επάξια στον παγκόσμιο χάρτη και θα συνεχίσει να αποτελεί την κινητήριο δύναμη για την κοινωνική συνοχή και πρόοδο. Πρέπει λοιπόν να ξεφύγουμε από τον ζητούμενο έως σήμερα δίκαιο επιμερισμό της ζημιάς και να απαιτήσουμε τη δίκαιη διαχείριση των κονδυλίων που θα εισρεύσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό είναι υποχρέωσή μας να απαιτήσουμε και να στηρίξουμε την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών, του ψηφιακού μετασχηματισμού του κράτους, τη βελτίωση του δημοσίου συστήματος υγείας και παιδείας, τη διευκόλυνση λειτουργίας των ιδιωτικών δομών και τον εκσυγχρονισμό και την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης. Αυτό σημαίνει ότι πέρα από τη λήψη βραχυπρόθεσμων μέτρων στήριξης, θα χρειαστεί να επανασχεδιαστεί άμεσα το παραγωγικό μοντέλο ποιότητας της χώρας, όπου το κράτος θα θεσπίσει δίκαιους κανόνες και θα αρκεστεί στη συνέχεια μόνο στην επιτήρηση εφαρμογής τους χωρίς άλλες παρεμβάσεις.
Στην νέα αυτή πραγματικότητα, το εμπόριο πρέπει να λάβει κίνητρα για τη μετάβαση στη νέα ψηφιακή εποχή, τη δημιουργία συνενώσεων και σύγχρονων ανταγωνιστικών σχημάτων και επενδύσεις σε πάγιο εξοπλισμό και τεχνολογία. To ένα στοίχημα που πρέπει να βάλουμε ως κράτος είναι η προσέλκυση επενδύσεων με έμφαση στη δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας, με ταυτόχρονη ενεργειακή και οργανωτική αναβάθμιση του συνόλου των εμπορικών επιχειρήσεων. Προϊόντα που θα καλύπτουν τις ανάγκες του σύγχρονου παγκόσμιου πολίτη με σεβασμό στο περιβάλλον και την αειφορία πρέπει να αποτελέσουν τη βάση για όλες τις εμπορικές επιχειρήσεις. Αδιαμφισβήτητο, πάντως, είναι ότι η μελλοντική ορθολογική ανάπτυξη της οικονομίας θα έχει πετύχει όταν θα κατορθώσουμε να επαναπατρίσουμε ένα μεγάλο μέρος των παιδιών μας που ξενιτεύτηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετούς οικονομικής κρίσης – και μόνο με αυτό ως προϋπόθεση μπορούμε να υποδεχτούμε με αισιοδοξία το μέλλον.
πηγή
https://www.economia.gr/kafounis/?fbclid=IwAR2JS8Dop75Z5U_TWSqzOPWuc6uSCFpkRykypD9SSNdZOK0i0j22TsbreZM